Powiesc „Wariatki” sklada sie z trzech czesci: „Nefretete”, „Lady” i „Pirania”, sa to trzy portrety zupelnie niepodobnych do siebie kobiet, do których w pewnym momencie dolacza czwarta. Mamy wiec cztery postacie, komentowane i objasniane przez mezczyzn. „Wariatki” obracaja sie zasadniczo w obrebie tak zwanej „inteligencji polskiej” sprzed i po drugiej wojnie swiatowej, przy czym ich czas nie jest do konca okreslony, tak ze moga istniec zawsze i wszedzie. Pierwsza czesc „Nefretete” opisuje dojrzala bywalczynie salonów, o niezwyklej urodzie, która poslubila „ksiecia z bajki”, sama pozostajac basniowa „ksiezniczka”. Istnieje i nie istnieje zarazem. Jest i prawda i fantasmagoria wykreowana przez mezczyzn. Druga z nich („Lady”) to konkretny typ dziewczyny, która losy rzucily do Wielkiej Brytanii. Podzielila los wielu innych kobiet na emigracji, choc moze jest to tylko jej wyobrazenie. Ale zerwany zostal staly kontakt z ojczyzna i wspomnienia nie do konca odpowiadaja krajowi, który znamy. Trzecia kobieta to produkt doby komunizmu, „ksiezniczka” z awansu, która w zaden sposób nie umie sie znalezc w zaistnialej rzeczywistosci. I wreszcie czwarta, inteligentka z rodziny o tradycji wielu pokolen, moglaby byc kazda z postaci, a moze byc sama soba. Postacie mezczyzn zrazu sa zaledwie zarysowane. Ale i oni przegladajac sie w oczach kolejnych bohaterek, kreuja siebie i sa przez nie kreowani. Jezeli jeszcze dodamy, ze owe trzy czesci powiesci to zarazem trzy „opowiesci z dreszczykiem”, mysle, ze powstal obraz, który chyba warto odwiedzic.