Podluzne konchy, muszle lsniace zywa glazura w kolorze crème brûlée, podplywaja pewnej cieplej, grudniowej nocy, rozswietlonej pelnia „super ksiezyca”, pod stopy Anny. Jedna po drugiej dotykaja jej brodzacych w wodzie stóp. Czwarta, najmniejsza, najjasniejsza, pozostala prawie niezauwazona. A przeciez, jesli te muszle mialy byc zwiastunami zmian w zyciu „pociagajacej szatynki o orzechowych oczach” i jej partnera, to wlasnie ta ostatnia, ta czwarta byla ich zapowiedzia.
Ale o tym nie wie jeszcze Anna, Francuzka po mamie i Polka po ojcu, warszawianka z serca i mieszkanka poludniowej Florydy z wyboru, ani Lou, tlumacz, dziennikarz o nowojorskim pochodzeniu. Oboje sa „rozbitkami z Manhattanu”. Nawet Ninon, kotka-znajda o puszystym ogonku.
Ulozyli sobie bezpieczne, wygodne zycie we florydzkim subtropiku. Nie maja jakichs wygórowanych zawodowych ambicji. Anna jest zadowolona z pracy lektorki francuskiego na jednym z miejscowych uniwersytetów.
Towarzyszenie w czasie weekendow zamoznej, starszej pani, Kanadyjce z francuskiej rodziny Hugenotów, mialo stanowic jedynie zródlo dodatkowego dochodu, ale stanie sie przyczyna kompletnego rozchwiania przewidywalnego, spokojnego, zdawaloby sie swiata obojga. Anna przywiazuje sie do Véronique, „liliowa dama” do niej, przyjaznia, w której róznica wieku dwóch pokolen tylko ja wzbogaca i podsyca.
Ta proza plynie wartko, wielowatkowo, zaskakuje przelomami i meandrami, ale nie pedzi, jest niespieszna, relaksowa. Wiele mozna sie dowiedziec z weekendowych godzin spedzanych na rozmowach z Véro, która zaglebia sie w lekturze Wojny Peloponeskiej Tukidydesa i by wytlumaczyc sobie wspólczesny swiat, zanurza w, Boskiej Dantego i tak modnej obecnie dystopii.  Wiele jest wtracen z mediewistycznych pasji Anny, sporo nawiazan kulturowych, nawet kulinarnych, do tych wielu swiatów, z których obie kobiety pochodza, a które obie laczy obszar wspólnego im jezyka, ale i tego tez, co Anna nazywa „szydelkowaniem”: przeskakiwaniem z tematu na temat.
No i jest jeszcze, a moze przede wszystkim, ta smuzka zapachu klasycznych meskich perfum firmy Givenchy. Moze ona sprawia, ze Anna porzuca kartezjanskie, racjonalne ramy, które starala sobie narzucic i z cala, slowianska namietnoscia zatapia sie w blekitnych oczach. Do szalu, do dna, a pozornie spokojne jasne niebo nad jej glowa zmienia sie nagle w tropikalny, florydzki huragan...