„Kiedy wiosna nie nadchodzi” Anny Wysockiej – Kalkowskiej to ksiazka bez skomplikowanej i doglebnej filozofii, za to o róznych odcieniach milosci zdradzonej, rodzinnej, przyjacielskiej i tej, która rodzi sie mimo leku.

Glówna bohaterka powiesci jest Julia, wlascicielka agencji reklamowej, samotna mezatka, której maz od osmiu lat przebywa za granica i nie zamierza wracac do kraju. Weronika – oddana przyjaciólka i prawa reka w firmie namawia ja na rozwód, ale Julia nie chce o tym slyszec. Dziewczyna twierdzi, ze wciaz kocha swojego partnera, mimo ze ze wszystkimi problemami jest sama, nawet wtedy, gdy umieraja jej rodzice. Osamotniona po tragicznych przejsciach rzuca sie w wir pracy, wracajac wieczorami do luksusowej, wielkiej, ale wiejacej chlodem willi. Kumulacja problemów powoduje, ze kobieta jest coraz bardziej zamknieta w sobie, nie ciesza ja rzeczy, które kiedys sprawialy radosc, za to pograza sie w coraz wiekszej izolacji od swiata.

Przelom wydarzen i negatywnej aury nastepuje w dniu trzydziestych piatych urodzin bohaterki, kiedy otrzymuje bukiet bialych róz od Bernarda, starszego pana, od którego kupila dom w Kazimierzu Dolnym zaraz po slubie. Julia postanawia odwiedzic to miasteczko w celu uporzadkowania spraw z przeszlosci. Na zmiane jej dotychczasowego zycia bedzie mial tez wplyw list od swojej niezyjacej matki, który odkryje rodzinna tajemnice...