Z pozoru zwykle obrazki namalowane przez prosta góralke. Chowane na dno rzezbionej skrzyni, aby nikt ich nie zobaczyl. Nikt sie nie domyslil, nie dociekal. Co one przedstawiaja, ze sa tak strzezone?  Ukryte mysli, niespelnione marzenia? A moze wielka tajemnice?
Czy mozna spuscic na przeszlosc ciezkie wieko i udawac, ze zgubilo sie klucz? On i tak sie znajdzie. Borykanie sie z losem jest naszym przeznaczeniem, ale nie musi ono byc zawsze bolesne. Bohaterowie odnajduja swoje drogi, obrazki sa wyjete ze skrzyni i wreszcie moga byc powieszone na scianie, aby cieszyc swoimi barwami.
W Malowankach na szkle, które tylko z pozoru wygladaja jak sztampowe wytwory folkloru góralskiego zapisano tajemnice z przeszlosci, w których kryja sie niespelnione nadzieje i zlamane serca. Opowiedziane tu historie pokazuja, jak wielka sile ma milosc. Ta prawdziwa, mieniaca sie róznymi odcieniami, zarówna macierzynska, kobiety do mezczyzny i mezczyzny do kobiety. I nie jest to naiwna romansowa opowiastka, ale piekna opowiesc o zyciu, sztuce, macierzynstwie i milosci.
Fragment recenzji – Blog Strefa autora
 
To ksiazka o milosci i namietnosci, o rozstaniach i powrotach, o zyciu w którym szczescie miesza sie z gorycza. Ta powiesc upaja górami, wzrusza losami nakreslonych w niej postaci. To ksiazka warta poznania nie tylko przez tatromaniaków.
Fragment recenzji – Cudowny swiat ksiazek