Behçet Necatigil'in derledigi ve ölümünden sonra Varlik Yayinlari tarafindan periyodik olarak güncellenen bu temel eser, baslangicindan bugüne edebiyat tarihimizde ünlü kisilerin ve henüz edebiyat tarihine geçmemis, belli basli günümüz sair ve yazarlarinin hayat ve eserleri üzerine faydali bilgileri alfabetik sirayla vererek, özellikle edebiyat ögrencileri ve meraklilari için bir basvuru kaynagi ve lise düzeyindeki okullarda yardimci kitap olma özelligi tasiyor. Yazar Hakkinda; Behçet Necatigil, (d. 16 Nisan 1916, Istanbul - ö. 13 Aralik 1979, Istanbul) Behçet Necatigil, 16 Nisan 1916'da Istanbul'da dogdu. Kastamonulu Babasi Necati Efendi, annesi Bedriye Hanim’dir. Hasta olan annesi, sair henüz iki yasindayken vefat etti. 1936'da Kabatas Erkek Lisesi'nin edebiyat bölümünden birincilikle mezun oldu.Istanbul Yüksek Ögretmen okulu ve edebiyat bölümünden mezun oldu. Kars'ta, Zonguldak'ta, Kabatas Erkek Lisesi'nde ve Istanbul Egitim Fakültesi'nde edebiyat ögretmenligi yapti. Kabatas Erkek Lisesi'nde Demir Özlü, Hilmi Yavuz gibi yazar ve sairlerin ögretmeni oldu. Ilk siiri, lise ögrencisi oldugu yillarda Varlik Dergisi'nde çikti. O tarihten ölümüne kadar hep eserler verdi. Siirlerinde evler, aile, çevre, ask, bunalim, hastalik, yalnizlik ve ölüm temalarini isledi. Eski ve yeni kelimeleri ustaca siirine yerlestirdi. Saglam ve tutarli bir siir dünyasi oldu. Siir kitaplari disinda, düz yazilarini topladigi Bile/Yazdi adli eseri de bulunmaktadir. Almancadan çeviriler yapan Necatigil, radyo oyunlari da yazmistir. Bu alandaki çalismalarini; Yildizlara Bakmak (1965), Gece Alevi (1967), Üç Turunçlar (1970), Pencere (1975) kitaplarinda topladi. Ailesi ölümünden sonra, Necatigil Siir Ödülü'nü her yil verilmek üzere olusturdu. Ayrica Kabatas Erkek Lisesi 3 Fen-F sinifina Behçet Necatigil Dersligi adi verildi. Behçet Necatigil, 16 Nisan 1916'da Istanbul'da dogdu. Kastamonulu Babasi Necati Efendi, annesi Bedriye Hanim’dir. Hasta olan annesi, sair henüz iki yasindayken vefat etti. Babasinin isleri nedeniyle Istanbul’dan babasinin memleketi Kastamonu’ya dönüs yasandi. Orada hastalandi sair ve yeniden Istanbul’a döndüler. 1931 yilinda Kabatas Lisesi’ne orta ikinci siniftan basladi ve 1936'da okulun edebiyat bölümünden birincilikle mezun oldu. Istanbul Yüksek Ögretmen Okulu’nu 1940 yilinda bitirdi. Kars Lisesi’nde basladigi edebiyat ögretmenligini, Istanbul Egitim Enstitüsü’nde 1972 de emekli olarak sona erdirdi. 13 Aralik 1979 tarihinde ölüm kapisini çalana kadar emeklilik günlerini evinde edebiyatla yogunlasarak, çalisarak geçirdi. Ölümle dalga geçmesini de bilmisti sair: "Uzayacaga benzer, Tutustugumuz lades. Isi gücü birakip Mezarliga nazir Bir eve tasindim Ölüm, sen beni aldatamazsin, Aklimda!" Ilk siiri 1935 yilinda Varlik Dergisi’nde çikti. Kastamonu’da edebiyat ögretmeni 1930 yilinda Necatigil’in okul defterine su notu düsmüstü: "Yarinin iyi bir kalemine sahipsin. Bos durma, oku!" O çocuk ileride "her asktan geriye kaç siir kalir, ona bakalim!" diyerek aski siirle sorgulayacak güçte bir sair olacaktir. Yazin dünyasinda çok çesitli eserler verdi. Siir basta olmak üzere, tiyatro oyunlari, radyo tiyatrolari yazdi. “Edebiyatimizda Isimler Sözlügü” (1960) ve 220 Türk yazarindan 750 roman, hikâye kitabi ve oyunun konu özetlerini veren “Edebiyatimizda Eserler Sözlügü” (1979) gibi edebi bilim dünyasina eserler kazandirdi. Çeviri çalismalarini Almanca dilinden gerçeklestirdi. Birçok ödül aldi; birçok kitabi yayimlandi. Besiktas Camgöz Sokagi'ndaki 22 numarali ahsap evde yasadi önce ailesiyle. Camgöz Sokagi'nin adi artik "Behçet Necatigil Sokagi"dir. 1964 yilinda yine Besiktas'ta, Nüzhetiye Caddesi üzerindeki Deniz Apartmani'nin bir dairesini satin alarak oraya tasindilar. Necatigil, ölümüne dek bu apartmanin 23 numarali dairesinde yasadi. Bir yazida kullanmak üzere ajandama bir not almisim: “Yazar önce odasindan çikar, sonra evinden, sonra sehrinden, sonra ülkesinden; yazarken olgunlasir, yogunlasir, esrir, yetkinlesir. Önce ülkesine döner, sonra sehrine sonra evine, sonra odasina.” Bu söylem sanki Behçet Necatigil’i anlatiyor. Evine, odasina dünyayi, evreni sigdiran bir sairdir o. Ögrencilik ve ögretmenlik yillari yani yasami eviyle okul arasinda geçti. Çok sinirli sayida dostu olan Behçet Necatigil’in odasi Hilmi Yavuz’un deyisiyle dünyadan büyüktür. Yalin ve dingin bir yasamin içinde düsünsel ve dilsel firtinalar vardir. Necatigil kalabaliklara karismayan özgün yasamiyla varolus felsefesinin biricik yaratici insan tanimlamasina çok uygun bir yasam sürdü. Siire felsefeyi yedirdi ve felsefeyi siirle asabildi. Oryantalizmin tuzaklarina kapilmadan Dogu ve Bati kültürünü ustalikla harmanladi. Biz de gittik, önemli mi? Bizim de siirlerimiz – Çevrildi. Bati dillerine. Bir batili geçtigim çizgilerden – Geçmedikçe – Ne kadar anlar beni – Sirklerde zebra. Eglencelik arar gibi – Okuyacaksa beni – Kalsin istemem ondan gelecek – Hayir. Ben kendi yurttaslarima - Anlatamiyorsam derdimi – Kalsin - Kalsin daha iyi!" Sair bir sözcüge, bir söyleme, bir dizeye birden fazla anlam yükleyerek ilk bakista basit gibi duran siirlerin sihirbazidir. O basit gibi duran siirleri okumak çok keyif verir, derinine inmek için okuyucudan çaba ister siir;neredeyse bir Behçet Necatigil mihmandarina gereksinimi vardir okuyucunun. Onun siirinde anlam tek degildir. Yine ögrencileri olan Rüstü Onur ve Muzaffer Tayyip Uslu'nun hayatini anlatan Kelebegin Rüyasi adli filmde hayatindan bir kesit canlandirildi.