Uznawany za czwartego polskiego wieszcza romantycznego, niezrozumiany za zycia, zapomniany po smierci. Ponownie odkryl go dopiero Zenon Przesmycki-Miriam w okresie Mlodej Polski. Zajmowal sie wieloma dziedzinami sztuki: pisal poezje, formy prozatorskie, dramaty, eseje, byl tez grafikiem, rzezbiarzem, malarzem i filozofem. Na tom skladaja sie nastepujace utwory: „Pamietnik podrózny”, „Cywilizacja. Legenda”, „Ad leones”, „Menego. Wyjatek z pamietnika”, „Czarne kwiaty”, „Biale kwiaty” i „Milczenie”.