„Czas zapominania” Danuty Pasieki to juz drugi tomik poetycki autorki. W pierwszej ksiazce „Powroty” poetka doskonale uchwycila watek przemijania, który jest nieodlaczna cecha naszego istnienia. Jedne rzeczy sie koncza, inne zaczynaja, a to wszystko wplywa na zdobywanie nowych doswiadczen. Najnowszy tomik „Czas zapomnienia” to takze doznawanie i nabywanie nowych doswiadczen. Tym razem autorka balansuje miedzy marzeniami, a poszukiwaniem wlasnego postrzegania swiata. Wciaz poszukuje, podaza, a jednoczesnie wierzy w to, ze czlowiek spelniony jest dopiero po smierci. Odbiorca wierszy Danuty Pasieki w pierwszej kolejnosci doznaje lekkiego szoku, wstrzasu emocjonalnego, by nastepnie zastanowic sie nad swoim zyciem, nad soba samym. Autorka celowo za sprawa swojej poezji zmusza Czytelnika do takiej refleksji, by ten uwierzyl w siebie i w swoje mozliwosci. Gleboko wierzy tez w to, ze kazdy czlowiek uskrzydlony, natchniony wiara, nadzieja, dobrym slowem, rozumem czy kontaktem z natura moze stac sie lepszym czlowiekiem. Wiersze Danuty Pasieki sa gleboko przemyslane i ulozone w okreslonym porzadku, bez jakiejkolwiek przypadkowosci, czego nastepstwem jest oddanie charakteru i dramatyzmu calosci poezji.