Poezja Danuty Sikorskiej otwiera swiat kobiecej emocjonalnosci, wolnej jednak od niekontrolowanych przyplywów. Nawet wówczas, gdy dotyka dramatycznych spraw, poetka zdaje sie panowac and uczuciami i doznaniami zdobywajac sie na autoironiczny dystans. Nie bez znaczenia jest tu aktorskie doswiadczenie Sikorskiej.
Autorka mierzy sie z najwazniejszymi problemami wspólczesnej kobiety i poprzez poezje wywalcza sobie przestrzen dla wlasnej niezaleznosci. Nie jest to wszakze twórczosc kobieca w jej stereotypowym rozumieniu. Przeciwnie – okazuje sie bardzo „twarda”, w jakis sposób meska,  po prostu ludzka.
Ryszard Biberstajn)