Felicjan Medard Falenski zyl w latach 1825–1910. Byl polskim poeta, prozaikiem, dramatopisarzem i tlumaczem. Uwazano go za przedstawiciela parnasizmu. Glosil przekonanie, ze jako poeta nie jest nikomu potrzebny i nikt nie rozumie jego twórczosci, przez co bedzie skazany na zapomnienie. I mial racje – spotykal sie z ogromna krytyka, która zarzucala mu odtwórcze podejscie do romantyzmu. Poeta zmarl w calkowitym osamotnieniu i zapomnieniu. Jednak watki przewijajace sie w jego twórczosci, doglebnie humanistyczne, choc ukryte pod plaszczykiem cierpkiej ironii, pozostaja wciaz aktualne.