Villon François, sredniowieczny, paryski poeta, choc ukonczyl Uniwersytet Paryski i uzyskal tytul magistra sztuk wyzwolonych, wybral zycie awanturnika i przestepcy. Burzliwe doswiadczenia i liczne pobyty w wiezieniu uksztaltowaly jego wrazliwosc, która wyrazal w poezji, bedacej mieszanka rozpaczy i radosci, pokory i przekory. „Wielki testament” stanowi jego pozegnanie ze swiatem i swoisty rachunek sumienia.