Gabriele Zapolska historia literatury zapamietala jako przedstawicielke polskiego naturalizmu i przesmiewczynie moralnej obludy mieszczanstwa. Zapolska pisala glównie dramaty oraz powiesci, a takze krótkie formy prozatorskie. Oprócz dzialalnosci literackiej zajmowala sie tez aktorstwem, publicystyka i krytyka artystyczna. Na tom skladaja sie nastepujace nowele: „Pani Dulska przed sadem”, „Dwie”, „Frania. Szkic”, „Korale Maciejowej. Szkic” i „Ostatni promien. Szkic”.