Türkçeye ilk kez çevrilen Lanetli Çocuk, her ne kadar aile sirlari, ask, derebeylik üstüne bir roman gibi gözükse de, ilk basildiginda Felsefesel Incelemeler’in içinde yeraliyordu. Tek yönlü bir okuma ile sinirlandirilamayacak tuzakli bir metin, gizemci bir dille yazilmis bir dehset öyküsü. Fiziksel birlesme, ahlak, düsüncenin bilinçalti çalismasi üstüne bir düs. Süregiden bir içsavas içinde çelimsiz bedenler, cahil yürekler, çiçekleri ve denizi okuyabilen ama insanlarla yasayamayan çocuklarin öyküsü. Onaltinci yüzyil Normandiya’sinda acimasiz bir derebeyinin erdemli, kirgin ve zarif karisinin firtinali bir gecede dogurdugu çocuk, babasi tarafindan lanetlendikten sonra insanlardan uzakta, içinde sadece annesinin, okyanusun ve müzigin varoldugu bir yasam sürer, çiçeklerin dilinden anlayan, gerçek yasamdan kopuk yasamis diger bir çocukla karsilasana kadar. Ikisinin beden ve ruhlari birbirine karisarak Platon’un o nefis hayalini gerçege dönüstürürler; “ikisi tek bir varlik olup onu tanrisallastirirlar”.