Bir ülkünün çevresinde toplanmak ve onun için ölümü göze alarak savasmak ne güzel seydir! Insanlar ancak ülkü ile hayvanlardan ayrilabiliyorlar. Millî bir ülkü olmadiktan sonra, insanin hayvandan ne farki kalir? Hayvan, ölümden ve izdiraptan kaçar, kuvvetliden korkar. Ölümden korkmayan, izdiraptan kaçmayan, kuvvetli ile savasi göze alan yaratik, ancak ülkücü insandir. Bir zamanlar dinler insanlari hayvan olmaktan kurtarmak için çalisti, onlara Tanri’dan ögütler verdi. Bugünkü ülküler, tamamiyla millîdir. Dinî inanci da içine almis olan millî ülkü, insanlari sürükleyen, güçlendiren ve asillestiren bir duygu ve düsüncedir. Bugünün kaba maddeciligi arasinda Türk ülküsü sararmis, biraz küllenmis gibi görünüyor. Maddecilik hastaligi geçtigi zaman, o yine parlayacaktir. Onun için Türk ülküsüne sarilmaya mecburuz. Bütün Dogu milletlerini yendigi halde yalniz Türklerle basa çikamayan Bati'nin içine sinmis düsmanligi ve hinci karsisinda, bizim silahimiz, Türk ülküsüdür. Tek basina Avrupa'ya dalan ve yüzyillarca tek basina bütün Avrupa milletlerine karsi Allah’in adini savunan Asya arslanlari zaman zaman gaflet uykusuna dalmislar, fakat sonra siçrayip sahlanmislardir. Bu seferki dalginlik biraz tehlikeli gibi görünüyor. Çünkü içinde bir de yabanciya hayranlik unsuru var. Tehlikeler nereden gelirse gelsin, ne kadar büyük olursa olsun, tek çare ve tek ilaci Türk ülküsü’dür.