Edebiyatimizin en önemli yazarlarindan Hüseyin Rahmi Gürpinar'dan dönemin toplumsal hayatina ve degerlerine dokunan bir polisiye... Yoksullukla mücadelesinde alkolü kendine esikçi seçen Nafiz Efendi’nin kazara ortaya çikardigi bir cinayet... Iki Osmanli zabitasi Seyit ve Remzi Efendilerin delilleri toplayisi, taniklari ve süphelileri sorgulamalari, elde ettikleri verilerden yaptiklari çikarimlarla Türk polisiye tarihinin örnek eserlerinden biri olmakla kalmiyor, toplumsal degerlendirmeleriyle de dikkat çekiyor.
“Halk herhangi bir olaya merak sardirirsa onu telleyen pullayan havadis tellâllari, yalan ve kötü haberler borsasi simsarlari vardir. Ortaya uydurmasyondan öyle saheserler çikarirlar ki, halk bu aldatici yalanlara karsi akil ve muhakemece en kuvvetli ve olgun olanlar bile yilda birkaç defa bu oltalarin yemlerine tutulmaktan kurtulamazlar.”
“Biz sanatça o kadar ilkel ve o kadar geriyiz ki, birçok bakimdan büyüklerimizi çocuklarimizdan ayirt edemeyiz. Vara güleriz, yoga güleriz, iste onun için bizde mizah gazetesi çikarmak, Yenicami mektubu yazmak kadar kolaydir. Çocuk avutur gibi ceee deseniz okuyuculari kahkahadan bayiltirsiniz. Güldürmenin bizde sanatla, fenle hiçbir iliskisi yoktur. Bunun içindir ki, en kaba, ümmi adamlara komiklik rütbesi veririz. En kaba, igrenç sözleri tuhaflik saniriz. Saf adamlarin bir kere gülme damarlari sarsildi mi artik aglanacak seylere de gülerler.”