Zbiór „Bajek i przypowiesci” zostal wydany przez Ignacego Krasickiego w 1779 r. Sklada sie ze 117 krótkich bajek epigramatycznych, podzielonych na cztery glówne czesci i „Przydatek” (11 utworów), poprzedzonych wierszami „Do dzieci” i „Wstep do bajek”.W wiekszosci sa to utworzy oryginalne, chociaz niektóre nawiazuja do bajek orientalnych, starozytnych (Ezop, Fedrus) i nowozytnych (Jean de La Fontaine, Christian Fürchtegott Gellert).Krasicki smieje sie w bajkach z ludzkich wad, glupoty i pospolitych przywar. Stara sie jednoczesnie wskazywac wlasciwe metody postepowania.Z lektury bajek wylania sie z nich dosc ponury obraz rzeczywistosci oraz wad Polaków. Wizja ta zostaje jednak przez poete zlagodzona humorem i ostrzem satyry. Bajki ujmuja tez czytelnika swa prostolinijnoscia, prostota i jasnoscia konstrukcji.