Insan bir kendilik arayisidir. Kendilik-bilincine ermis insan, çagdas dünyada anlamin yitimini (dis-enchanment) en derinden yasamis birey ve tür olarak insanin varligini korumak için var olusunu, var olmayi ve hayati yeniden anlamli kilmalidir (re-enchantment). Nasil? Kendi olmus, kendilik bilincine ermis, ferdiyetini kazanmis kisioglunun alâmet-i fârikasi “âmentu bi...” diyerek iyi, dogru ve güzel/yüce ile bagini en sahih biçimde kurmak; bir meta-fizik var olan olarak kendini yani emâneti yani akletmeyi yüklenmek; hesabi verilmis bir hayat görüsü içinde yasam ile ölümü bir süreklilik içinde idrâk etmek; madde ile manâyi birbirinin yerine ikame etmeksizin sahiplenmek... Ve dahi geçmisiyle geleceginde bulusmak için teklif sahibi olmak; verili, hazir reçetelerden medet ummadan halis niyetle yola çikmak ve yolda hatalarini dogrularina azik kilmak... Iste bu deneme, böyle bir yola çikisin azigi olmayi mütevazi bir biçimde teklif ediyor...