Obsesyjna, niemal transowa powiesc, której nie sposób strescic, tak jak nie sposób ustalic, co tak naprawde wydarzylo sie w zyciu glównego bohatera ani kim on wlasciwie jest. Podejrzany o popelnienie kilku róznych przestepstw i osadzony w areszcie Jalo dostaje od strazników pióro i plik kartek, na których ma spisac zeznania. Ponawiane przez niego próby opowiedzenia wlasnej historii przynosza jej kolejne warianty, w których gubia sie nie tylko sledczy, ale i on sam. Postaci spotkanych przez niego kobiet i mezczyzn powracaja po wielekroc, za kazdym razem odslaniajac inne oblicze. W niekonczacym sie kolowrocie zdarzen i opowiesci, Jalo odkrywa stopniowo zapoznana historie swojej rodziny.

Tlem opowiesci jest libanska wojna domowa oraz losy chrzescijanskiej mniejszosci asyryjskiej – Wielka Historia, która odcisnela swe pietno na zyciu mlodego bohatera. Wpisana w nia przemoc i ciagla koniecznosc okreslania wlasnej tozsamosci na stale naznaczyly losy Jalo i jego rodziny – poszukujacej milosci matki oraz dziadka, ksiedza i mistyka, który jako dziecko ocalal z krwawej rzezi, a potem byl wychowywany przez kurdyjskiego mulle, by w koncu uciec z domu i wrócic do chrzescijanstwa.

W tej poruszajacej powiesci nic nie jest jednoznaczne i raz na zawsze okreslone – ani motywacje bohaterów, którzy beznadziejnie poszukuja milosci i seksualnego spelnienia, ani sekwencje zdarzen. Pewna jest jedynie moc literatury, która chroni przed rozpacza i pozwala odnalezc sens.

Mocna powiesc, która zostaje w pamieci na dlugo.