Tytul zbioru wierszy nie jest przypadkowy. Ilona Adamczyk w swej poezji niejednokrotnie odwoluje sie do motywu przemijania, który przewija sie w lirykach w róznym ujeciu. Autorka podkresla, ze zycie jest droga i darem danym nam na jakis czas, nikt nie ma szansy przezycia go ponownie, chocby bardzo chcial jeszcze raz wrócic do czasu mlodosci lub szczesliwych chwil z najblizszymi osobami.


Czytelnik znajdzie w tym tomiku wiersze opisujace nieszczesliwa milosc, która skutecznie i na dlugo podcina skrzydla oraz pozbawia mozliwosci odczuwania emocji. Sa tu równiez wiersze nastrojowe: przywolujace namietne chwile dwojga kochanków; sentymentalne: skupiajace sie m. in. na sile przyjazni, potedze matczynej milosci, uzdrowicielskim dzialaniu muzyki. Pretekstem do poddania analizie zastanego swiata i relacji w nim panujacych sa równiez otaczajace przedmioty, tak jak w wierszu Firanka, Lawka ze snów, Rozsypane perly. Uwazna obserwacja zycia pozwala autorce na gorzkie wrecz ironiczne uwagi na temat wyidealizowanego obrazu ukochanego, który niewiele ma wspólnego z rzeczywistoscia.