Opowiesc napisana przez Iwone Konarzewska - Bulczynska to pelna optymizmu i dowcipu relacja z tego, co spotyka wielu Polaków, a mianowicie – z zarobkowego wyjazdu za granice. Nie znajdzie sie tu jednak ani mówienia o pieniadzach, ani klasycznego narzekania na zachodnich sasiadów. Tutaj priorytetem jest czlowiek, a w zwiazku z tym wszelkie, bedace nieodlaczna czescia ludzkiego losu, perypetie – z goscinnym jednakze udzialem nadprzyrodzonym w postaci subtelnego kierownictwa Ducha Swietego. To On bowiem rzucil haslo, które sprawilo, ze dzielna bohaterka emigracji postanowila ostatecznie podjac decyzje odmienna od tej, która sugerowal jej rozsadek. On równiez zdawal sie udzielac niepozornej, lecz nieocenionej w swej wadze pomocy wtedy, gdy byla ona najbardziej potrzebna. Opieka nad osobami starszymi nie brzmi bowiem jak zadanie blahe – i nie ma brzmiec, bo absolutnie takim nie jest. Co nie znaczy tez, ze jest katorga i skaraniem boskim – bardzo czesto sytuacje sa przeciez tym, czym sami je uczynimy