Opowiesc warszawskiej pisarki Joanny Plasoty „Ksiezniczka i ksiazeta, czyli polowanie na tego jedynego” to gleboka prawda o ludzkim, niedojrzalym zyciu i infantylnie dokonywanych wyborach. Autorka na kanwie wlasnej historii, w której jest ogrom przezytych bolesnych doswiadczen, ale przede wszystkim dzieki nowej swiadomosci, nabytej podczas dlugotrwalej terapii psychologicznej, podejmuje arcytrudny temat spoleczny – wybór zyciowego partnera – mezczyzny. W wyniku emocjonalnych dysfunkcji swojej rodziny, autorka juz jako nastolatka zostala psychicznie okaleczona i z takim bagazem, nieswiadoma czekajacych ja w przyszlosci rozczarowan i bólu, zaczela poszukiwac swojego ksiecia. Mial on wyratowac ja z zaburzonej rodziny i ofiarowac idylle. Zamiast tego wymarzonego i wyidealizowanego ksiecia, Joanna zaczela zarlocznie poszukiwac kandydata na meza. Niektórzy z tych nowo poznanych traktowali ja jak zwykla dziwke, inni duzo obiecywali, a nic z tego nie wynikalo. Autorka zaczela trafiac na partnerów, z których kazdy mial wieksze lub mniejsze zaburzenia emocjonalne, psychiczne, rózne formy uzaleznien (np. alkoholizm, seksoholizm), a nawet dewiacji. Krótko mówiac, zgodnie z przyslowiem – swój do swego ciagnal.

Podsumowujac, ksiazka ta to glebokie psychologiczne studium problemu niedojrzalosci w poszukiwaniach partnera. Jest to mocna literatura zarówno dla kobiet jak i mezczyzn.