Parostatek „Patna”, z osmiuset poboznymi pielgrzymami na pokladzie, wyrusza w rejs. Morze jest spokojne i wszystko przebiega bez najmniejszych zaklócen. Niespodziewanie okret uderza w niezidentyfikowany obiekt. Mlodszy kapitan Jim zostaje wyslany pod poklad w celu sprawdzenia ewentualnych uszkodzen. Na miejscu stwierdza, ze okretu przed zatonieciem broni jedyna gródz, która z powodu rdzy i starosci wkrótce nie wytrzyma naporu wody. Taka tez informacje przedstawia kapitanowi. Ten wraz z mechanikami postanawia po cichu, nie budzac pasazerów, opuscic statek. Wie, ze nie ma wystarczajacej liczby szalup ratunkowych, by ocalic wszystkich pasazerów. Jim nie wie, jaka podjac decyzje. Z jednej strony chcialby sie wykazac heroizmem i uratowac pielgrzymów, z drugiej strony zdaje sobie sprawe, iz pozostanie na statku to pewna smierc. Strach paralizuje go coraz bardziej. W ostatniej chwili wskakuje do szalupy, która opuscila na wode reszta zalogi. Po kilku chwilach „Patna” znika im z oczu. Gdy dobijaja do najblizszego portu, okazuje sie, ze parostatek nie zatonal. Tytulowy Lord Jim jako jedyny z czlonków zalogi nie ucieka i stawia sie na procesie o zaniedbanie podstawowych obowiazków marynarskich. Dreczony wyrzutami sumienia nie moze zaznac spokoju.