Gdy tafle jeziora oswietlalo poranne slonce, zdawalo sie, ze maz lsni, niczym zloto. Ale bylo to tylko zludzenie. Nie wszystko zloto, co sie swieci. Tak samo tutaj, pod plaszczykiem drogocennego kruszcu, kryl sie brud i zgnilizna. Zgnilizna licznych cial, które ladowaly w Jeziorku. Ciala mezczyzn, o wysokim PSI.

Zdawalo mi sie, ze jeden z moich pobratymców zachlystuje sie woda i znika pod powierzchnia. Nie przeszkadzalo mi to jednak wcale. Plynalem sobie spokojnie do celu. Chcialem byc pierwszy po drugiej stronie. Pragnalem wygrac ten krótki wyscig i dotrzec do stóp Piramidy, gdzie móglbym oddac sie w jej wladanie.  

Z kilkunastu mezczyzn, na drugi brzeg dotarlo piecioro. Bylem dopiero trzeci. Wszyscy tanczyli i skakali uradowani. Nie ja. Mnie ogarnal szal. Poczulem wielka sile, której nie bylem w stanie ujarzmic. Poczulem zazdrosc. To ja mialem byc pierwszy. To ja mialem byc oczyszczony.

Chwycilem biedaka, który stal najblizej mnie. Szarpnalem za szyje, podcialem nogi. W przyplywie niepohamowanej energii, wspomaganej zastrzykiem adrenaliny, wrzucilem go z powrotem do Jeziorka. Zniknal pod powierzchnia. Nie potrafil wydostac sie spod gestej mazi.