„Dysonans” Krzysztofa Koguta to powiesc przygodowa napisana w formie pamietnika. Autor pokazuje w niej czlowieka, jako jednostke zycia spolecznego nacechowana pewnymi indywidualnymi wartosciami moralnymi. Instynktowna natura ludzka bez przerwy miesza sie tu z nabytym doswiadczeniem. W swiecie przepelnionym materializmem czlowiek w swojej pierwotnej postaci nie istnieje – zatraca sie w zyciu nowoczesnym i dazy do szybkiego wzbogacania sie. Slaby jest ten, kto nie potrafi dopasowac sie do rytmu zycia we wspólczesnosci. Bohater powiesci jest niespójna jednostka, elementem niepasujacym do reszty, o innym sposobie myslenia. Czuje, ze w swoich rozwazaniach jest sam i wokól nie ma nikogo podobnego do niego. Jego odosobnienie oraz niechec do wspólczesnej typowosci ludzkiej, której normy zachowan grzecznosciowych znaczaco obnizyly swój poziom, wyraza sie niemal bez przerwy w prowadzonych zapiskach. Krytyce nowoczesnosci przeciwstawia podziw, jakim darzy srodowisko naturalne oraz ludzi zyjacych w zgodzie z przyroda. Coraz trudniej jest mu zyc w szarym miescie, gdzie kultura praktycznie nie istnieje, a spoleczenstwo pograza sie w konsumpcji i nie liczy sie z dobrem ogólnym. Mezczyzna zdaje sobie sprawe, ze nigdy juz nie zazna szczescia, na co wskazuja jego udokumentowane fotografiami wspomnienia z odleglej przeszlosci. Jedynym rozwiazaniem zdaje sie byc porzucenie dotychczasowego zycia i podróz w miejsce wolne od jakichkolwiek zmartwien. Czy uda mu sie odnalezc spokój poprzez calkowite odizolowanie od spoleczenstwa i ucieczke? Calosc "Dysonansu" jest spójna, napisana w sposób jasny i przejrzysty, co sprawia, iz utwór latwo sie czyta. Sprawne przemieszczanie sie pomiedzy róznymi odmianami jezyka – od jezyka ogólnego do potocznego, majacego oparcie w gwarach mlodziezowych, z jednej strony decyduje o wartosci stylistycznej utworu, z drugiej – sprawia, iz jest on bliski czytelnikowi, zwlaszcza mlodemu, który odnajduje w powiesci jezyk, jakim na co dzien posluguje sie w grupach rówiesniczych. Strona jezykowa powiesci polaczona z interesujacymi przemysleniami autora czyni utwór niezwykle wartosciowym. Z pewnoscia znajdzie on szerokie grono odbiorców” – zauwaza Lucyna Sikorska, doktor w Instytucie Nauk Humanistycznych Panstwowej Wyzszej Szkoly Zawodowej w Chelmnie.