Zosia ma problem ze skonsumowaniem sukcesu, Tatiana zbyt rezolutnie wycenia swoje wdzieki, a Natalia próbuje zyc z pietnem geeka. Wydawaloby sie, ze dziewczyn nic nie laczy, ale wtedy do ich zycia wkracza tajemniczy Szatyn, który dryfujac na obrzezach moralnosci, próbuje zmierzyc sie ze swoja przeszloscia i przyszloscia. Problem w tym, ze nie zawsze radzi sobie z tu i teraz. Ale od czego ma sie przyjaciól? W „Oddawaj rózdzke, Phong!” nie brakuje prób odnalezienia tozsamosci, brawurowych aktów przyjazni i klasycznego (jesli takowy istnieje) bromance'u. Przelotne opady absurdu nikogo nie dziwia, a watki romantyczne bezwstydnie flirtuja z komediowymi. Zaraz, zaraz, czyzby to byla komedia romantyczna? Troche tak, ale po co od razu uciekac sie do szufladkowania? Calosc skapana w sosie wlasnym i szczodrze doprawiona popkultura. „Oddawaj rózdzke, Phong!” opowiada o równowadze pomiedzy silami niemal od zawsze rzadzacymi swiatem – miloscia i przyjaznia. Wprawdzie w ksiazce pojawia sie tytulowa rózdzka, ale nie jest to powiesc fantastyczna. Daleko jej jednak do szarej rzeczywistosci – w warszawskich dekoracjach rozgrywaja sie wydarzenia z jednej strony przyziemne, a z drugiej nieustannie próbujace osiagnac pierwsza predkosc kosmiczna. Chociaz akcja toczy sie glównie jesienia i zima, to podczas lektury czesciej niz na deszcz i snieg mozna natknac sie na przelotne opady absurdu. „Oddawaj rózdzke, Phong!” wielu uzna za powiesc obyczajowa, ale – stosujac terminologie filmowa – blizej jej do niezaleznej komedii romantycznej. „Oddawaj rózdzke, Phong!” to w pewnym stopniu literatura kobieca, ale nie ma watpliwosci, ze równiez przedstawicielom plci brzydkiej przypadnie do gustu – w koncu to oni sa glównymi bohaterami. W powiesci zarówno meski, jak i kobiecy swiat zostal przedstawiony w nieregularnie zakrzywionym zwierciadle. Wszystkie osoby podchodzace do zycia ze stosownym dystansem odnajda w niej echa wlasnych doswiadczen. Powiesc peka w szwach od nawiazan do popkultury, która w istocie jest jedna z glównych bohaterek ksiazki – wszak codziennosc od lat przesiaknieta jest fikcja. Czy to dobrze? Na to pytanie czytelnik musi juz odpowiedziec sam. Tak czy inaczej, odkrywanie kolejnych filmowych i serialowych odniesien jest rozrywka sama w sobie. Podobnie jak czytanie skrzacych sie humorem dialogów. Zywy, wspólczesny jezyk zmonopolizowal karty powiesci, a bohaterom pozwolil owe karty opuscic. Uroczy, nieporadni, zdeterminowani, postrzeleni, zakochani. Nie da sie im nie kibicowac. Strona internetowa powiesci: www.oddawajrozdzke.pl