Czy zastanawialiscie sie kiedys nad tym jak potoczyly sie dalsze losy Jasia i Malgosi? Czy udalo im sie wrócic do normalnego zycia po tym czego doswiadczyli w tak mlodym wieku?
Nie dosc, ze ojciec wraz z macocha chcieli sie ich pozbyc z domu, to na domiar zlego porzuceni w lesie wpadli w zasadzke zastawiona przez babe Jage.
Cudem udalo im sie uciec, a podstepny plan Jagody odwrócil sie przeciwko niej samej. Skonczyla tak jak nikt na swiecie nie chcialby skonczyc.
Jas i Malgosia wrócili do domu.
Ojciec niby cieszyl sie z ich powrotu, niby pogodzil sie z tym, ze macocha odeszla. Mimo wszystko pozostala w jego sercu i to z wzajemnoscia. Ich rozstanie nie trwalo zbyt dlugo. Otóz wyprowadzil sie do swojej ukochanej, jak tylko przekonal sie, ze jego dzieci swietnie potrafia zadbac same o siebie. Smutna to prawda, fakt. Jednak Jas i Malgosia nie zywili do niego urazy. Pragneli tylko jednego, zeby ich ojciec pozostal szczesliwy.
Na skutek przezyc i sytuacji w jakiej sie znajdowali, stawali sie dorosli znacznie szybciej od swoich rówiesników.
Byli na tyle samodzielni i pracowici, ze od czasu, kiedy wrócili po pamietnych wydarzeniach, w ich rodzinnym domu nigdy juz nie zabraklo jedzenia.
Przez najblizszych dziesiec lat wszystko w ich dotychczasowym zyciu przebiegalo nadzwyczaj spokojnie. Do czasu, az w pobliskim lesie zaczelo dziac sie cos bardzo niepokojacego.
 
Basn o Jasiu i Francesce to wspaniala przygoda, która mówi o tym, jak wielka sila jest milosc i to nie tylko ta do siostry czy brata. Jak wielka moca jest przyjazn. I jak zgubne potrafia byc nieszczere intencje. Opowiada równiez o tym, ze wiedzmy, mimo iz potrafia byc przebiegle i niebezpieczne, jak kazdy z nas maja w sobie ukryte ogromne poklady dobra. Sa wobec siebie lojalne i przyjacielskie.
Po prostu maja ku temu wlasne powody, zeby byc takie jakie je zwykle widzimy.
Jesli chcecie dowiedziec sie jak potoczyly sie dalsze losy Jasia i Malgosi, nie pozostaje wam nic innego jak zebrac najblizszych wokól i wziac do swoich rak Basn o Jasiu i Francesce.
Zycze przyjemnej lektury i pozdrawiam, Lukasz Zygmunt Knyziak.