"Türk halki, sagduyusuyla bagdasmayan islemlere, tutumlara ve yasalara karsi tepkilerinin sözcülügünü -sözlü veya yazili- türlü sanat kollarinda yarattigi örnek kisilere yüklemistir; her birinin ayri bir hüneri, en çok ustalikla konusabilecegi bir söz alani vardir: Nasreddin Hoca, Keloglan, Karagöz... Her biri kendine özgü konularda söz sahibidir. Türk düsününde olusumu dini bir akim temsilcisi olarak beliren Bektasiye de din islerinde sözcülük düsmüstür. Iste, Tanri ile insan arasinda, efendi-kul iliskisi yerine, birbirine nazi gecen, birbiriyle rahatça konusabilecek iki dost varligin alisverisini getirmek isteyen Bektasi fikralarinda, günlük olaylarin çerçevesi içine yerlestirilmis sakalarin kökleri uzak geçmise ve bu metafizik düsüncelerine varir. Yakin çaglarimizin güleç yüzlü kisisi "Bektasi " de bir bakima, ta XIII. yüzyildan bu yana, özgür düsüncenin sesini duyurmaktan geri kalmamis söz erlerinin: Konyali Celâleddinin, Sakaryali Yunusun, Simavli Bedreddinin... soyundan sayilir. ... Oguz Tansel ile Metin Eloglu, Bektasi fikralari üzerinde denemelere giriserek, bu çigirda yeni bir adim atiyorlar. Onlara bu hayirli islerinde basarilar dilerken, emeklerinin bosa gitmeyecegine, kendileri gibi baska yazarlarimizin da bu konuya ilerde gene döneceklerine inancimi belirtmek isterim."