Jest to zbiór osiedlowych historii ludzkich. Wielowatkowy splot kilkunastu, pozornie ze soba niezwiazanych, ludzkich gierek i podwórkowych zabaw. Akcja tych historii rozgrywa sie wlasciwie wszedzie i nigdzie, w miescie, na osiedlu jakich tysiace. Kazdy z nas codziennie sie z tym styka, kazdego zatem jakos to… dotyka. Swiat ludzkich spraw, dramatów, porazek i zwatpien, malych radosci i wiekszych sukcesów, nadziei… A jednoczesnie – „Wygnancy Ewy” to stylistyczny eksperyment, bo nie chodzi o to by o waznych sprawach… przynudzac. Mozna by napisac (trawestujac Marka Koterskiego) – „bohaterom tej ksiazki jest smutno, ale czytelnikom ma byc wesolo…”.