„Zagubiona niesmiertelnosc” Maksymiliana Brona to krótka powiesc obyczajowo – psychologiczna przedstawiajaca losy czlowieka, który przezyl mrok II wojny swiatowej. Sam autor powiada, ze jego ksiazka jest opowiescia o zwierzecosci, alkoholizmie, klamstwie, o wypieraniu rzeczywistosci z II Rzeczapospolita, II wojna swiatowa, PRL-em i III Rzeczpospolita w tle. Ale w tej historii jest jeszcze cos. Maksymilian Bron chce nam powiedziec, ze czlowiek bez milosci staje sie zwierzeciem, istota odhumanizowana, która niszczy nie tylko swoje zycie, ale i zycie najblizszych oraz ich milosc. Traumatyczne doswiadczenia z czasów wojny, zycie naznaczone tragedia i zlem, powoli zaczynaja zmieniac glównego bohatera - Alberta w potwora, wkoncu godnego pozalowania, chorego starszego czlowieka. „Zagubiona niesmiertelnosc” jest ksiazka o upadku czlowieczenstwa wywolanym zlem otaczajacego nas swiata. Upadku zaczynajacym sie w miejscu, gdzie czlowiek zostaje pozbawiony najwiekszego daru – milosci.