Niniejsza praca jest moja pierwsza – pelna pokory i szacunku wobec wagi poruszanego problemu – próba zwiekszenia spolecznej swiadomosci i uwrazliwienia na temat naduzyc i przemocy psychicznej doswiadczanej przez calkowicie bezbronne dzieci ze strony swoich narcystycznych matek. Jest rzecza prawdopodobna, ze psychiczna przemoc to problem, z którego nie wszystkie tego typu matki zdaja sobie nawet sprawe, niemniej jednak takie dzialania zawsze powoduja wielki emocjonalny ból i cierpienie u ich wlasnych dzieci. Ponadto, stan ten najczesciej utrzymuje sie u nich przez cale dalsze zycie – sprawiajac, iz nie zawsze jest ono tym wymarzonym, w którym jest miejsce na pozytywne i przepelnione szczesciem chwile. Czesto wprost przeciwnie – staje sie wielkim ciezarem nie do udzwigniecia. A zdarza sie, ze wspierane przez chaotyczna, pelna bólu i cierpienia przeszlosc – zatrzymuje sie w miejscu, z którego dalsza zyciowa droga jest zbyt trudna lub wrecz niemozliwa do kontynuacji. Jednak tak dzieje sie najczesciej wsród ofiar emocjonalnej przemocy (ze strony wlasnych matek) posiadajacych niska swiadomosc problemu, z którym sie zmagaja. Nie wiedza jak sobie z nim poradzic i gdzie szukac wsparcia aby wydobyc sie z zakletego kregu, w jakim sie znalazly. I nie bylo to przedmiotem ich wlasnego wyboru czy samodzielnej decyzji. Biorac pod uwage powyzsza grupe osób, posiadajac profesjonalna wiedze z zakresu psychologii klinicznej oraz wlasne doswiadczenia w opisywanym temacie – podjelam sie napisania niniejszej ksiazki. Zrobilam to w nadziei, ze dzieki niej uda sie nie tylko uswiadomic innym wage istniejacego problemu, jakim jest psychiczne naduzycie i przemoc za szczelnie zamknietymi drzwiami wielu domów, ale równiez oslabic emocjonalny ból i cierpienie osób, które jej doswiadczyly, doswiadczaja lub beda doswiadczac. Ksiazka – pomimo iz odwoluje sie do teorii naukowych – jest napisana prostym, zrozumialym jezykiem, bez zbednych empirycznych zawilosci i psychologicznego zargonu. Jej forma zostala tak zaplanowana aby Czytelnik nawet zupelnie nie zorientowany w opisywanym problemie, mógl go z latwoscia poznac i zrozumiec. A osoby dorosle, których naduzycie czy przemoc dotyczy bezposrednio mialy szanse dowiedziec sie, co mozna zrobic aby choc w czesci poradzic sobie z dziedzictwem znieksztalconej matczynej milosci. Natomiast Czytelnicy, którzy nie sa pewni czy ich matka przejawiala jedynie kilka narcystycznych cech, czy miala narcystyczne zaburzenie osobowosci maja szanse wyjasnic te kwestie korzystajac z ankiety zamieszczonej na koncu publikacji. Pytania i odpowiedzi ankiety zatytulowanej „Czy jestes córka narcystycznej matki?” mozna odniesc równiez do synów narcystycznych matek (i wzgledem ojca). Poniewaz nie ma uniwersalnego prawa mówiacego co musza zrobic dla nas rodzice ani takiego, dzieki któremu dziecko, osoba dorastajaca – czy nawet juz dorosla – wie, jak ma postapic kiedy okaze sie, ze jej matka cierpi na narcystyczne zaburzenie osobowosci, postanowilam otworzyc szeroko drzwi skrywajace tajemnice i milczenie na ten temat. Tym samym podejmujac decyzje, ze kolejne lata mojego zycia poswiece jego popularyzowaniu oraz szukaniu skutecznych sposobów radzenia sobie z tym problemem. Bowiem tylko wtedy, kiedy traumatyczne doswiadczanie emocjonalnych urazów w dziecinstwie bedzie potwierdzane przez specjalistów (psychologów, lekarzy, psychoterapeutów i innych profesjonalistów tradycyjnie kojarzonych z ochrona zdrowia), to daleko trudniej bedzie pozostalym wierzyc w misternie tkane klamstwa narcystycznych matek a osobom doswiadczajacym tego typu naduzyc i przemocy pozwoli wyzwolic sie z pulapki wewnetrznego bólu i cierpienia. Tylko tak mozna wstrzymac chore macierzynstwo – pelne frazesów, hipokryzji, zaprzeczen i niedorzecznosci. Nie mozna wiecznie trzymac w ryzach tajemnic, które powoduja ból i cierpienie, nie mozna chronic matki, która jest synonimem strachu, okrucienstwa i odrzucenia – zamiast kwintesencja bezpieczenstwa, bezwarunkowej milosci i wsparcia. Trzeba otworzyc szeroko drzwi i pozwolic swiezemu powietrzu leczyc stare rany. Pamietajac przy tym, ze zawsze warto zrobic wszystko aby okret naszego zycia nigdy nie zatonal, a dzien wczorajszy nie wypelnial zbyt duzej czesci dnia dzisiejszego.