Wielkie zwyciestwo polskiej husarii w bitwie pod Kluszynem, zdobycie Moskwy i panowanie na Kremlu. To nie zart, tylko historyczna prawda. Odwazni towarzysze hetmana Zólkiewskiego, którzy o swicie z marszu przystapili do krwawej batalii z liczniejsza armia wroga. Ich najlepsze konie, dlugie i ostre kopie, pióra przymocowane do siodel. Las szabel i palaszy ponad glowami kawalerzystów, kiedy husarskie konie w poscigu galopowaly za uciekajacym z pola walki rozbitym przeciwnikiem. Skrzydlate rumaki, które z lekkoscia mknely pod wiatr. Pegazy najprawdziwsze, a nie konie, jak pisali kronikarze. Ta ksiazka to zapis tamtej bitwy, widzianej oczami Jakuba Zabuzanskiego, walczacego u boku dzielnej husarii. To opis niezwyklych przygód mlodzienca, któremu los splatal figla i wystawil na wielka próbe. Czy mlodzik podola zadaniu? Czym sie wslawi podczas krwawej potyczki, czy ocali komus zycie, czy wreszcie przy boku Firleja zaatakuje kolano w kolano wrogich pikinierów ukrywajacych sie za kobylicami, albo pomoze piechocie wyciagnac falkonety z blota? I co z tym wszystkim wspólnego ma pewien tajemniczy debowy plot? Jakim czlowiekiem okaze sie byc niejaki Machowski, zartownis i obzarciuch w jednym, oraz zacnych gabarytów zawadiaka, który z werwa rwie sie do bitki i jadla, a i poswawolic, kiedy trzeba umie. Wartka akcja i zywe dialogi, to niewatpliwe zalety tej awanturniczej powiesci, pelnej mistrzowskich szarz, krwawych potyczek i ciekawych polemik, zas opisy husarskiego przyodziewku i uzbrojenia, staropolskiej kuchni, oraz taktyki walki towarzystwa z hetmanskich rot z miedzynarodowym wrogiem, przypomna nam odlegle i pelne chluby czasy. „Wtem wypadla od strony wojsk cudzoziemskich i zaatakowala odsloniete skrzydlo zdezorientowanego wojska moskiewskiego rozpedzona husaria polska, rozpoczynajac rzez. Rzedy szabli ciely rozbitego wroga, poranione ciala osuwaly sie na ziemie, martwi jezdzcy pospadali z koni. Palasze skapane we krwi, ciala poklute strzalami, polamane tarcze, pekniete czaszki, odciete czlonki i lby. Glowy zatkniete na szable. Przeklute tulowia, podziurawione kulami ciala, fragmenty kolorowego odzienia, polamane kopie. Martwe konie i te dogorywajace, rzezace niemilosiernie. Ryk trab i nieustajace w grze werble. Krzyk umierajacych ludzi. Luny ognia, dym i ciala pokryte krwia wymieszana z kurzem. Slabnace wystrzaly. Strzepy zupanów i kontuszy. Porwane delie. Burki i oponcze zabrudzone. Potargane pasy. Fragmenty zbroi. Obrazy zywcem wyjete z samego piekla. Zapach spalonej ludzkiej skóry.”