Zycie jest starsze od Smierci! Zanim nastala Smierc, Zycie juz bylo! Kiedy nie bedzie juz Smierci, pozostanie Zycie! Szloch Czyli rzecz o ucieczce z ciemnosci to kolejna pozycja moja pozycja. Troche, a raczej zupelnie inna niz dotychczas wydane. To próba wedrówki w siebie, rozdrapania siebie, zrozumienia siebie…, aby BYC. Zeby tego dokonac, konieczna jest ucieczka fizyczna lub duchowa ze swiata, w którym pograzamy sie coraz bardziej, coraz bardziej czujemy sie zagubieni i coraz bardziej wyalienowani. Kazdy musi znalezc w sobie sile, zeby posluchac siebie, wsluchac sie w swoje rozterki i wytlumaczyc sobie absurdalnosc niektórych pragnien czy planów, nie zawsze racjonalnych i niezbednych nam do zycia. Czesto bywa tak, ze zycie najbardziej smakuje i cieszy, gdy jest proste i jednoznaczne. Zeby to jednak zrozumiec, trzeba wyciszenia, rozmowy ze soba, otaczajaca nas natura, Bogiem… Po takim oddaleniu sie od swiata, spojrzeniu na siebie z dystansu, rozmarzeniu o prostym i szczesliwym zyciu… mozna próbowac odnalezc swoja droge. Zycie jest piekne! Zycie jest starsze niz Smierc! Jestesmy stworzeni dla Zycia, nie dla Smierci! Mozna nauczyc sie zyc! Kazdy musi nauczyc sie tego sam! Trzeba chciec! Bohater Szlochu… uczyl sie tego w Szopie, która kazdy moze sobie zbudowac, na miare wlasnych mozliwosci i potrzeb. Czekam na Wasze glosy po lekturze!