Prvo su na prostoru SFRJ pocele da ratuju tajne policije podržavljenih republika, a potom same republike i države. Bio je to tihi i nevidljivi rat za obican svet, ali pouzdan simptom za politicare, koji su vagali, svaki na svoj nacin, kako ce i kada izaci kao pobednici iz duela sa Srbima. Srpska tajna policija je progonila državne neprijatelje, kako u Srbiji, tako i u drugim republikama. To su znali samo oni koji su osetili srpski politicki bic na svojim ledima.<br />Tajnost je glavni i osnovni princip postojanja i rada svih obave&scaron;tajnih službi sveta, pa i srpske i jugoslovenske tajne policije. U toj tajni o sebi i drugima sadržane su snaga, moc i dugovecnost državne politicke policije, koja postoji na ovim na&scaron;im prostorima poslednjih pedeset godina. Njen zadatak je od 1945. do pocetka devedesetih, a i kasnije, uvek bio da brani, &scaron;titi i cuva državu, vlast, partiju i njen politicki vrh od tzv. unutra&scaron;njeg i spoljnjeg neprijatelja. Zato su Oznu, Udbu, SDB, politicki celnici od milo&scaron;te zvali &bdquo;pesnica komunizma&ldquo; ili ponekad i &bdquo;&scaron;tit revolucije&ldquo;.<br />Cinjenica je da su jugoslovensku tajnu službu stvarali i vodili Hrvati i Slovenci, a da su njeni najrevnosniji policajci bili Srbi, samo zato &scaron;to su se trudili da dokažu svoju odanost Titu i Partiji. Kao verni cuvari Broza i druge Jugoslavije, Srbi &bdquo;ozna&scaron;i&ldquo;, &bdquo;udba&scaron;i&ldquo;, &bdquo;debejci&ldquo;, proganjali su, mnogo puta i bez suda, ne samo po principu velikog broja i velike nacije vec i svesno, upravo vlastiti narod. Srbi su u drugoj Jugoslaviji bili sami sebi i gonici i progonjeni, tacnije i dželati i žrtve tajne policije.<br />Jugoslovenska tajna služba je u drugoj Jugoslaviji progonila i unesrecila najmanje pola miliona ljudi. A u trecoj jo&scaron; najmanje sto hiljada ljudi.<br />Procitane istorije Ozne, Udbe, SDB-a, KOS-a,VOS-a i SID-a vi&scaron;e govore o nedelima neprijatelja nego o delima državnih cuvara Tita i druge Jugoslavije. Zato su i sve istine o jugoslovenskoj tajnoj policiji poluistine, a neke od njih, zahvaljujuci lo&scaron;im piscima, postale su i sumnjive legende. Namera autora ove knjige je upravo da poku&scaron;a da re&scaron;i enigmu tajnih službi u SFRJ i da se, makar na trenutak, dokopa te istine o srpskoj i jugoslovenskoj tajnoj policiji.<br />Rad u kontraobave&scaron;tajnoj i obave&scaron;tajnoj službi JNA, zatim SID-u SSIP-a i SDB-u SSUP-a, odnosno Ozni i Udbi, predstavljao je cesto samo jednu od stepenica u politickoj karijeri mnogih na&scaron;ih visokih funkcionera.<br />Osnivaci Ozne bili su Josip Broz Tito, Aleksandar Rankovic i ruski pukovnik Timofejev. Svi su oni punih pedeset godina bili gospodari života i smrti ljudi u drugoj Jugoslaviji. Nasledili su ih u svakoj republici po jedan gospodar, pa bilo da se on zvao Kucan, Tudman, Gligorov, Izetbegovic ili Milo&scaron;evic, jer vladali su titoisticki.<br />U zavisnosti od prilika i dogadaja na unutra&scaron;njoj politickoj sceni Jugoslavije, o tajnoj policiji ispredane su razne price, koje su ponekad imale i karakter mita. Jo&scaron; tokom rata u narodu je rodena po&scaron;alica da &bdquo;Ozna sve dozna&ldquo;, koja se u srpskom žargonu održala do dana&scaron;njih dana. Druga izreka, koja je postala i politicki moto, glasila je &bdquo;Udba je srpska sudba&ldquo;. Ona je na najslikovitiji nacin odražavala narodno shvatanje moci i nemoci srpske, a i jugoslovenske tajne policije.