Akcja powiesci toczy sie w miescie, którego w rzeczywistosci nie ma. Istnieje za to naprawde piekny stan Nevada. Nie istnieja tez ludzie – bohaterowie ksiazki. To moja wyobraznia ich stworzyla, dala imiona, nazwiska, wyglad i historie. A jesli sie myle? Jesli istnieja? To jakiekolwiek podobienstwo do kogokolwiek jest calkowicie przypadkowe i niezamierzone. A teraz drogi Czytelniku... Jestes spragniony wrazen? Pragniesz silnych emocji? To zapraszam Cie do czytania. W tej powiesci poznasz losy czterech mezczyzn, trzech braci i policjanta oraz kobiety. Inni, choc równie wazni sa tylko postaciami pomocniczymi do tego, aby i Tobie podszepnac, kto jest seryjnym morderca. Ksiazka uwikla Cie takze w ciekawa intryge. Poruszam w tej powiesci dwa aspekty: czy pod „plaszczem” obrony wlasnej, mozna ukryc chec zemsty? Czy mozna znalezc usprawiedliwienie dla tego czynu? I czy zle rozumiane oddanie, lojalnosc, zaslepienie w imie milosci braterskiej moze byc usprawiedliwieniem dla knowan, spisku, majacego na celu zafalszowanie zbrodni? Znajdziesz w tej powiesci odpowiedzi na te pytania. Bedziesz podazac za porucznikiem Erykiem Bernardem, który zawilymi drogami klamstw, intryg i zdrad bedzie usilowal dojsc do prawdy, do sprawcy lub sprawców. Przeczytasz, jak bedzie musial pokonywac kolejne labirynty dróg, by dotrzec do sedna, takze tych dróg, w które wciagnie go... No wlasnie. Kto? Moze piekna kobieta o twarzy bogini, o slodko brzmiacym imieniu? A moze wieloletni przyjaciel? A moze ktos, komu i tak nie ufal? Zacznij czytac i podazaj w slad za tropem, ramie, w ramie za doswiadczonym, ambitnym porucznikiem Erykiem Bernardem. Gra sie zaczyna. „Mysli, to nie rafy koralowe, nie trzeba ich omijac… Na czestotliwosci chaosu, jest tylko jedna droga… Donikad”. Marta Grzebula – Jarzebina