Bulhakow odmalowuje biurokratyczna sowiecka rzeczywistosc, wychodzac od humoru prowadzacego az do absurdu, konczac na pesymistycznym, tragicznym obrazie radzieckich realiów. Nasilenie dziwacznosci, w która uwiklany jest sowiecki czlowiek, budzi skrajne emocje – od checi walki, która szybko przytlacza beznadzieja, az do calkowitej uleglosci i bezradnosci wobec mechanizmów radzieckiej administracji.