„Janek herbu pól krowy?” Michala Krupy przenosi nas w czasy smoków, rycerzy, ksiezniczek i lesnych babek. Nie jest to jednak powiesc przepelniona faktami historycznymi czy nudnymi datami. Wrecz przeciwnie! Ksiazka okraszona jest fascynujacymi przygodami trójki bohaterów oraz czarnym humorem, tak charakterystycznym dla autora. Dawno, dawno temu, za panowania Wladyslawa Lokietka zylo sobie trzech dzielnych mezów. Jeden byl giermkiem i to, czego najmocniej pragnal to zostac prawdziwym, meznym rycerzem. Drugi – drobny oszust podajacy sie za rycerza, tak naprawde byl synem karczmarza, a marzeniem jego bylo uwalnianie ksiezniczek zamknietych w wysokich wiezach. Trzeci zyjacy w odosobnieniu mag, pragnal tylko swietego spokoju, bowiem nie potrafil zapanowac nad swoimi umiejetnosciami i mimo braku zlej woli, ciagle cos niszczyl. Pewnego dnia przeznaczenie zlaczylo ich losy, tworzac z mezczyzn dziarska druzyne, gotowa podjac sie prawie kazdego zadania. Niestraszne im wiec byly dalekie wyprawy, smoki czy weze, które podstepem mogly pozbawic ich zycia w kazdej chwili. W mysl zasady „jeden za wszystkich, wszyscy za jednego”, dzielnie kroczyli przez lasy i gestwiny, by wykonac zadanie powierzone im przez Boleslawa Zawistnego... Groteskowe sytuacje, które spotykaja glównych bohaterów sprawiaja, ze podczas lektury wrecz peka sie ze smiechu, a wszystko przepelnione jest soczystym jezykiem bohaterów, którzy czesto nie przebieraja w slowach. „Janek herbu pól krowy” to powiesc, przy której uroni sie za pewne niejedna lze – lze radosci.