<b>&bdquo;Rachunek obcego sumienia&rdquo; Miroslawa Prandoty </b> to pewnego rodzaju spowiedz bohater&oacute;w, jak r&oacute;wniez pr&oacute;ba rozgrzeszenia oprawc&oacute;w, z rak kt&oacute;rych ginely ich najblizsze rodziny. Wojna nikogo nie oszczedzila, bo ci, kt&oacute;rzy ja przezyli zmienili sie na zawsze. Bohaterowie ukazani w powiesci pochodza z zupelnie innych warstw spolecznych. Poniekad nigdy sie nie spotkali, nawet nie wiedzieli o swoim istnieniu, a jednak los w pewien spos&oacute;b laczy ich ze soba. Jeden z bohater&oacute;w ksiazki do okresu wojny odnosi sie z sarkazmem. Czuje pogarde zar&oacute;wno dla Niemc&oacute;w, kt&oacute;rzy jako pierwsi wkroczyli na teren wsi, ale r&oacute;wniez dla Rosjan, kt&oacute;rzy chcieli &bdquo;naprawiac szkody&rdquo;, tworzac nowoczesne &bdquo;kolchozy&rdquo;, budujac sp&oacute;ldzielnie i bloki. Drugi, uczony profesor, pr&oacute;buje wszystko wytlumaczyc w spos&oacute;b naukowy, natomiast trzeci, potomek szlacheckiej rodziny Miller&oacute;w widzi tylko zaslugi narodu niemieckiego, a przede wszystkim swojego stryja, kt&oacute;ry byl dow&oacute;dca SS.<br /><br />&bdquo;Rachunek obcego sumienia&rdquo; to nie tylko powiesc o tematyce czasu wojennego, ale r&oacute;wniez poruszajaca wazniejsze, nadziemne wartosci, takie jak poszukiwanie wlasnego &bdquo;ja&rdquo;, zrozumienie tego, kim naprawde sie jest i skad sie pochodzi. Dla kogo tak naprawde jest wazne, gdzie sie urodzilismy i jakiej jestesmy narodowosci? Dawniej moglismy za to zginac, a dzis nie ma to najmniejszego znaczenia. Ksiazka w dosc lagodny spos&oacute;b, ukazujac trudne czasy wojenne - gl&oacute;wnie dzieki opowiesciom starego czlowieka z Czarnego Lasu, pomaga zrozumiec, w jaki spos&oacute;b ludzie pr&oacute;bowali przetrwac wszystkie wydarzenia dziejace sie wok&oacute;l.