Tradycja epistolarna istnieje od czasów wynalezienia pisma. Ludzie od wieków dziela sie w ten sposób swoimi sprawami, przezyciami, myslami. Dzis wymiana refleksji jest znacznie latwiejsza i szybsza dzieki nowym technologiom, pozwalajacym kontaktowac sie w czasie rzeczywistym bez wzgledu na odleglosci dzielace interlokutorów. Zdawac by sie moglo, ze w zwiazku z latwoscia komunikacji zwyczaj pisania do siebie obszernych listów stac sie musi reliktem przeszlosci. Okazuje sie to jednak nieprawda, o czym swiadcza listy Moniki Sawickiej i Moniki Kamienskiej piszacych do siebie w waznych dla nich sprawach, choc moglyby porozmawiac przez skypa. Fakt, nie kleja juz znaczków na kopertach tylko wysylaja maile, ale istota pisania i jej cel pozostaly te same. M do kwadratu to zbiór pisanych w przeciagu kilku tygodni listów dwóch kobiet, których „zycie zaczyna sie po czterdziestce”. Sa juz dojrzale niczym drogie wina, maja dorosle dzieci, doswiadczenie i zyciowa madrosc, która pozwala im patrzec na wiele spraw z dystansu. Ale sa tez mlodymi duchem kobietami, które pragna tego, co my wszystkie: milosci, czulosci i bliskosci. O tym wlasnie sa listy obu Monik – o nich samych, relacjach z dziecmi, mezczyznami, o zdrowiu, urodzie, przemijaniu, zmianach czekajacych kazda z nas, odwadze i sile, o przestrogach dla innych. Moniki pisza w sposób zabawny i madry, kazda na swój wlasny, blyskotliwy sposób. Warto zajrzec do ich korespondencji i poszukac w niej czastki siebie.