Ta medytacyjna opowiesc o zyciu prowadzi nas do przelomowego punktu, w którym wszystkie opowiesci przemijaja. Wraz z zaniknieciem opowiesci, „koncem wszystkich historii”, znika tez cierpienie, poczucie oddzielenia i niewygody.
Nitya mówi o doswiadczeniu jednosci i wolnosci. Doswiadczeniu dostepnym dla kazdego. „To jest bardzo subtelne dostrojenie, nastawienie uszu, calego istnienia na sluchanie. A kiedy bedzie sluchanie, pojawi sie tez slyszenie. Nastroic sie, czyli sie otworzyc, dac wiecej przestrzeni, nie fiksowac sie. Nastroic sie, czyli przyjac wszystko, co jest. Patrzec, sluchac bez intencji. Prosciej ujmujac, po prostu BYC”.
Autorka opowiadajac o wlasnej drodze, dzieli sie swoja praktyka duchowa, naprowadzajac czytelnika na wazne pytania, które trzeba zadac sobie w ciszy. W kazdej chwili moze nadejsc odpowiedz, przynoszac ze soba...zrozumienie.