Özgür Soylu'nun öykülerinin bir yani nese, bir yani endise. Çünkü o anlattiklarini zeki bir çocugun gözünden anlatiyor hep. Bir çocuk gibi ayrintilardaki haksizligi zulmü de, yasama sevincini de seziyor/sezdiriyor. En güzeli onun anlatiminda nicedir unuttugumuz halk dilinin sözcüklerinin en dogal biçimde buluyoruz "Küsümlenmek" kuskulanmanin yerini aliveriyor. Tasalanmayi da kapsayan bu sözcügü benimseyiveriyoruz. Yasananlarin farkinda olan ve bunlari mizahin gözlügüyle anlatabilen bir yazarla tanisabileceksiniz.