«Si a pustis de sa vida presente b’at un’àtera vida, no est cosa chi si potzat ne afirmare nen negare in su campu serradu de sas cuntzetziones e esperièntzies umanas».
Arribbados a custu puntu, Coromines definit gasi sa morte austera: «Cudda de s’òmine chi non timet, e, fortificadu a intro dae sa pràtica de sas virtudes umanas, mantenet sa dignidade de sa vida finas a s’ùrtimu àlidu suo».
"La vida austera" est pròpiu custu: una rivendicatzione de sa dignidade umana.
"Sa morte austera" si serrat cun su contu impressionante chi Pere Coromines faghet de s’agonia e morte de su babbu, un’esperièntzia detzisiva e tremenda dae in ue naschet sa determinatzione sua de iscrìere "La vida austera".
(dae su presentada de Carles Duarte i Montserrat)