Historia mediów, historia dziennikarstwa, historia prasy to nadal te dziedziny, które domagaja sie szerszego zainteresowania badawczego w Polsce. Wspólczesne, naukowe zainteresowania nad mediami oscyluja wokól ich bezustannej transformacji i sa to przede wszystkim analizy socjologiczne. W ostatnich latach obserwuje sie spadek zainteresowania historia, która mozna dostrzec w mediach. Pod pojeciem historii nalezy rozumiec tu szeroki zbiór problemów, zagadnien i zjawisk, które zostaly zamkniete w okreslonych odcinkach temporalnych w prasie, radiu, telewizji, plakacie, rysunku, czy fotografii. Naleza one do historii, ale tej, której kontinuum da sie jeszcze odczuc, zauwazyc i zaobserwowac. Dlatego tak wazne jest zwrócenie uwagi na potrzeby badania dziennikarstwa – jako zjawiska osobliwego, ksztaltujacego opinie spoleczna, tworzacego inna, alternatywna rzeczywistosc, która czesto dominuje w spolecznym procesie komunikowania. Ksiazka ma zdecydowanie charakter naukowy. Pod wzgledem strukturalnym i merytorycznym nie budzi watpliwosci. Jest to zbiór uporzadkowanych tematycznie artykulów, napisanych w sposób komunikatywny. Atutem ksiazki jest równiez róznorodnosc poruszonych w niej problemów. Publikacja dobrze wpisuje sie we wspólczesny nurt badan nad historia mediów. Z recenzji dr hab. Anety Nieweglowskiej Wspólnym mianownikiem tekstów zawartych w ksiazce jest wysoki poziom wiedzy ich autorów. Widac, ze kazdy z zamieszczonych tu rozdzialów jest wynikiem konkretnych zainteresowan badawczych, o czym swiadczy miedzy innymi adekwatna i bogata bibliografia. Autorzy poszczególnych rozdzialów lacza w swych rozwazaniach, choc w róznych proporcjach, opis z analiza, co jest jednym z warunków uznania tekstu za opracowanie naukowe. Z recenzji dra hab. Wieslawa Waclawczyka