Bucolica (n. pl., ab adiectivo Graeco βουκολικ?ς 'pastoralis') sunt primum ex tribus Vergilii poetae maioribus operibus, inter annos fere 42 et 39 a.C.n. compositum. Bucolica ex decem constat poëmatibus pastoralibus, quae eclogae (Graece: ?κλογ? 'selectio') nuncupantur, ex quo fit, ut Bucolicorum libri etiam Eclogae appellentur. Vergilius in suis eclogis conscribendis Theocriteae artis bucolicae inflatu usus est, quamquam facere non potuit, quin etiam sui temporis rerum commutationes animadverteret.
Inter poëmata maxime innotuit ecloga quarta Asinio Pollioni dedicata, quae "modo nascentem" divinat puer qui hominibus auream sit restiturus aetatem. Christiani posteri credebant hoc Iesum Christum attingere; itaque Vergilius a Tertulliano "anima naturaliter Christiana" dictus est. Qua re etiam Dantes Alagherius Vergilium in Divina Comoedia effinxit mystagogum, qui viatorem per infernum duceret.