Biz Müslümanlar tarihinin su aninda bir magarada üç yüz yil uyuduktan sonra uyanan Ashab-i Kehf'e benzemekteyiz. Uykudan uyanip sehre inince yasadigimiz sok ile etrafimizda saskin saskin bakinip "Ne oldu bu dünyaya böyle, hiçbir sey biraktigimiz gibi degil" demekteyiz. Çünkü zaman akip gitmis, hayat degimis, insanlar baskalasmi; ne anamiz, ne babamiz, ne akrabalarimiz kalmis, yasadigimiz sokaklar, gezip dolastigmiz caddeler, konustugumuz dil bambaska olmustur.