Renata Grzeskowiak (Renezja) w swoich wierszach bada granice pomiedzy ist­niejacym i nieistniejacym, pomiedzy rzeczywistym i wyobrazonym, rozmysla nad kruchoscia zycia i przemijaniem czasu, a wiec dotyka najbardziej tajemniczych kwestii ontologicznych, unika pompatycznosci i napuszenia. Jest to jedno z obliczy poetki-romantyczki, jednak drugie kieruje na zupelnie inny obszar jej poczucia humoru - sarkazm i autokrytyka. Jak powstaja wiersze Renezji? Jako natchnienie uzywa lusterka, trunkiem - Jack Daniels ze stolu poety. To oczywiscie jej, wpisana w wiersz licentia poetica, przekora i perskie oko. W koncu poezja, jak i kazda sztuka, moze byc wszystkim z wyjatkiem tego, co moze ja przypominac. Urywki z poslowia w tomiku "Na krawedzi slonca i cienia"