Zeytin, incir, üzüm... Hele zeytin. Sonra göçmen ürünler: limon, mandalina ve portakal... Defneyi, feslegeni, ot çesitlerini saymiyorum bile. Üstüne masmavi günesli bir gökyüzüyle çivit rengi bir deniz. Hosgörü ve ölümüne sevdalar. Yoksulluk ve yoksullugun yani sira Akdeniz zenginliginden kolasyca pay almak isteyenlerin kiskirttigi savaslar. Binlerce yillik uygarliklarin yikintilariyla, dünyaya egemen olan dinlerin besigi olmak da car Akdenizlilikte. Peki bütün bunlarin yansimasi nedir edebiyata? Dillerin çesitliliginin, inançlarin renklerinin cografyada birbirleriyle uyum içinde yer almasi da, komususuyla kan davasi gütmek de dogal. Hem baristan yana hem öfkesi burnunda halklar... Bu bölgesel bir karakter özelligi degil bence. Suç yokullukta. Bunca zenginligin ortasinda çartesiz yasamakta. Edebiyat bunu yansitiyor elbette.