„Opowiadania czlowieka jakby stad” Marii Jurkiewicz i Slawomira Bogackiego to zbiór utworów przedstawiajacych kilka aspektów milosci. Pokazuja one jej prymat nad innymi uczuciami. Prócz tego zagadnienia, wielokrotnie dotykaja w swoich utworach tematu wolnosci w bardzo szerokim ujeciu. Jedno z opowiadan „Sniezynka” smialo mozna nazwac bajka dla doroslych, bowiem przenosi czytelnika niemalze w basniowy swiat, a paradoksalnie rzecz ujmujac ludziom obdarzonym wyobraznia i marzeniami zyje sie latwiej i sa szczesliwi. Utwór ten wykazuje moc fantazji i energie plynaca z posiadania w zyciu pasji. A wlasnie zycie w swiecie marzen pomaga przetrwac i radzic sobie z proza codziennosci. Zyjac wyobraznia uruchamiamy potege podswiadomosci. Wizualizujac w glowie swoje marzenia, sukcesywnie zblizamy sie do upragnionego celu. Inne z opowiadan „Pralna” porusza temat wolnosci obywatelskiej, a „Namietny sekret” zaciera w sobie granice pomiedzy swiatem realnym a fikcja literacka. Autorzy w swoim zbiorze opowiadan chetnie dziela sie swoja wyobraznia, pragna ubarwiac swiat czytelników, przenosic ich w inny wymiar przekonujac, ze kazdy moze obudzic swoja fantazje, a odnalezienie w sobie pasji na kazdym etapie zycia czyni czlowieka ciekawym i spelnionym