Bohaterem powiesci „ Ludzie bezdomni ” jest Tomasz Judym – mlody lekarz. Tomasz odbywa praktyke lekarska w Paryzu gdzie poznaje pania Niewadzka, jej wnuczki – Natalie Orszenska i jej siostre, oraz ich opiekunke i przyjaciólke, Joanne Podborska. Odbywa z nimi wycieczke do Wersalu, a potem sie rozstaja. Judym wraca do Warszawy z zamiarem poswiecenia sie walce z nedza i pomoca najubozszym mieszkancom. Wyglasza wiec do warszawskich lekarzy plomienna mowe na temat uwlaczajacych ludzkiej godnosci warunków zycia biedoty i postuluje jako obowiazek lekarzy prace charytatywna wsród potrzebujacych. Nie znajduje jednak zrozumienia w srodowisku. Wyjezdza do kurortu w Cisach i obejmuje tam posade lekarza sanatoryjnego. W Cisach ponownie spotyka pania Niewadzka i zakochuje sie w Joasi Podborskiej. Na skutek awantury z kierownictwem sanatorium opuszcza Cisy. Powiesc osadzona jest w realiach konca XIX wieku i pokazuje idee pracy dla ludu oraz osobistego poswiecenia.