"Ludzie bezdomni" to slynna powiesc Stefana Zeromskiego. Opisuje ona zycie i dzialalnosc spoleczna mlodego lekarza Tomasza Judyma oraz dzieje jego milosci do Joanny Podborskiej. Powiesc osadzona jest w realiach konca XIX wieku i pokazuje idee pracy dla ludu oraz osobistego poswiecenia.