„Bezkarni zbrodniarze” Stefani Jagielnickiej to beletrystyczna propozycja dla wytrawnych czytelników. Choc przerazajaca w swoim nieludzkim przeslaniu, to jednak pozytywna w kategoriach ludzkiej solidarnosci. Glówna bohaterka jest Greta, niemiecka dziewczynka z ubogiej rodziny. Cierpi ona na rozdwojenie osobowosci, poniewaz jest takze Erwinem, swoim starszym bratem, obiektywnie nigdy nie istniejacym. Umysl Grety, w wyniku przezywanych cierpien, wytworzyl sobie inna osobe, która kumuluje te cierpienia i za pomoca mechanizmu psychologicznego wyparcia uwalnia od nich Grete. Jednoczesnie Erwin jest bardzo opiekunczym, silnym i zaradnym bratem, dzieki czemu czesto stanowi wsparcie, pomoc, a nawet ratunek w trudnych i zagrazajacych zyciu sytuacjach – wobec ojca tyrana, w szkole, w szpitalu psychiatrycznym, itp. „Rozdwojony” umysl Grety staje sie niezwykle atrakcyjna materia dla badajacych go psychiatrów. W nurcie powiesciowej akcji poznajemy dwóch profesorów psychiatrii, którzy jednak calkowicie odmiennie postrzegaja swoja medyczna sluzbe i misje, a ich interakcja symbolizuje walke dobra ze zlem, milosci z okrucienstwem. Jeden z nich dazy do slawy i uznania, usmiercajac ludzi, wykorzystujac przy tym posiadana wladze, a drugi ryzykuje wlasnym bezpieczenstwem, ratujac swoich pacjentów. Psychologiczna tresc utworu wkomponowana zostala w ramy spoleczenstwa ogarnietego lekiem i faszystowskim terrorem.