Opowiesci o trzech wielkich ludziach, zwanych geniuszami: Albert Einstein (1879 - 1955) &ndash; naukowiec, Marek Aureliusz (121 &ndash; 180) &ndash; cesarz imperium rzymskiego, oraz muzyk i kompozytor &ndash; Jan Sebastian Bach (1685 - 1750).<br />Zaczelo sie od artykulu, o Albercie Einsteinie (1879 &ndash; 1955) i zadziwiajacych okolicznosciach odkrycia, czy stworzenia, Szczeg&oacute;lnej Teorii Wzglednosci.<br />Teksty o Marku Aureliuszu powstaly z powodu jego niezwyklej ksiazki, rodzaju duchowego przewodnika, czy pamietnika, pt. &bdquo;Rozmyslania&rdquo; lub &bdquo;Do siebie samego&rdquo;. Marek Aureliusz to ulubiony wladca historyk&oacute;w i innych tzw. myslicieli. Przypisuja mu z luboscia same dobro, same pozytywne cechy. Przeciwnie traktuja syna i nastepce Marka Aureliusza - Kommodusa (161 - 192). Marek Aureliusz to biel, Kommodus to czern, samo zlo. Ale Marek Aureliusz jest takze autorem ksiazki nieprzemijajacej urody. Teksty o Bachu powstaly z milosci do jego muzyki.<br />Jan Sebastian Bach mial nudne zycie, zmora biograf&oacute;w: praca, zona, praca, dzieci, praca, praca. Mn&oacute;stwo codziennych klopot&oacute;w, wieczna pogon za kazdym groszem, i kompromisy. Ale w muzyce Jan Sebastian Bach nie szedl na zadne kompromisy. I to po sobie zostawil &ndash; cudowna muzyke. Opowiesc o niezwyklych ludziach i niezwyklych, iscie potwornych czasach, w kt&oacute;rych zyli.<br />Albert Einstein to pierwsza polowa XX wieku, czasy dw&oacute;ch wojen swiatowych, komunizmu, masowych zbrodni oraz wielkich odkryc naukowych. Marek Aureliusz to druga polowa II wieku, czas straszliwej pandemii, wojen oraz zalamania potegi imperium rzymskiego. Jan Sebastian Bach - koniec baroku i czas powstania nowej epoki, epoki rozumu (?) czyli Oswiecenia. Czasy ruch&oacute;w tektonicznych, gdy nic nie pozostawalo takie same. Wszyscy jestesmy dziecmi swoich czas&oacute;w. I ci mali, i ci wielcy.<br />Albert Einstein, Marek Aureliusz, Jan Sebastian Bach. Trzech gigant&oacute;w: geniusz nauki, polityki oraz sztuki. Wielcy i mali. Wielcy w malosci i mali w wielkosci. Kto jest kim? Kto jest prawdziwie wielki? I w czym zaznacza sie jego wielkosc? Oszust. I geniusz. I ten, co byl i wielki i maly zarazem. A kim ja jestem? Wszyscy bowiem, i ci co pisza, i ci co czytaja, zgodni w swoim egotyzmie, pisza i czytaja o tym, co ich interesuje, ubogaca, poszerza wiedze, czy horyzonty, czy chocby zabija czas. Czynia to zatem dla sobie samego. Marek Aureliusz ma tutaj calkowita racje.